Przejdź do zawartości

Rodion Cămătaru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rodion Cămătaru
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rodion Gorun Cămătaru

Data i miejsce urodzenia

22 czerwca 1958
Strehaia

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1970–1974 Progresul Strehaia
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1974–1986 CS Universitatea Craiova 288 (122)
1986–1989 Dinamo Bukareszt 89 (76)
1989–1990 Royal Charleroi 29 (6)
1990–1993 SC Heerenveen 63 (23)
W sumie: 469 (227)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1978–1990  Rumunia 75 (22)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rodion Gorun Cămătaru (ur. 22 czerwca 1958 w Strehaii) – rumuński piłkarz grający na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Cămătaru urodził się w mieście Strehaia. Piłkarską karierę rozpoczął w tamtejszym Progresulu Strehaia, ale jego pierwszym poważnym klubem była CS Universitatea Craiova. 10 listopada 1974 zadebiutował w zremisowanym 1:1 meczu z CFR-Ecomax Cluj. W sezonie 1975/1976 był podstawowym zawodnikiem Universitatei, a w 1977 roku zajął 3. miejsce w lidze (podobnie jak w swoim debiutanckim sezonie). Natomiast w 1980 roku po raz pierwszy w karierze został mistrzem Rumunii, dzięki temu w następnym wystąpił w rozgrywkach Pucharu Europy. Został wicekrólem strzelców ligi (23 gole) i obronił tytuł mistrza kraju. Natomiast w 1982 i 1983 roku z Universitateą zdobywał wicemistrzostwo kraju, ale już w kolejnych sezonach zajmował 3. i 4. miejsca w lidze. Przez 12 sezonów wystąpił dla Universitatei 288 razy i zdobył 122 gole.

Latem 1986 roku Rodion przeszedł do innego czołowego klubu Rumunii, Dinama Bukareszt. W sezonie 1986/1987 Dinamo wywalczył wicemistrzostwo, ale Cămătaru popisał się wysoką skutecznością zdobywając aż 44 gole w 33 ligowych meczach, dzięki czemu został królem strzelców ligi rumuńskiej oraz zdobył nagrodę Złotego Buta dla najlepszego strzelca lig europejskich. W kolejnych dwóch sezonach zdobywał mniej bramek – odpowiednio 17 i 15 – oraz dwukrotnie zostawał wicemistrzem Rumunii.

Latem 1989 Cămătaru wyjechał do Belgii. Został piłkarzem drużyny R. Charleroi S.C., jednak w belgijskiej lidze nie był już tak skuteczny jak w ojczyźnie i zdobył tylko 6 goli przez półtora roku. W 1991 roku przeszedł do holenderskiego SC Heerenveen, z którym spadł z Eredivisie do Eerstedivisie. Na drugim froncie grał jeszcze przez dwa sezony i w 1993 roku zakończył karierę w wieku 35 lat.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1974/75 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 7 0
1975/76 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 26 1
1976/77 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 14 1
1977/78 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 26 3
1978/79 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 28 13
1979/80 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 26 17
1980/81 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 33 23
1981/82 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 23 12
1982/83 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 27 9
1983/84 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 29 17
1984/85 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 33 18
1985/86 CS Universitatea Craiova Rumunia  Divizia A 16 8
1986/87 FC Dinamo Bukareszt Rumunia  Divizia A 33 44
1987/88 FC Dinamo Bukareszt Rumunia  Divizia A 26 17
1988/89 FC Dinamo Bukareszt Rumunia  Divizia A 30 15
1989/90 R. Charleroi S.C. Belgia  Eerste Klasse 24 6
1990/91 R. Charleroi S.C. Belgia  Eerste Klasse 5 0
1990/91 SC Heerenveen Holandia  Eredivisie 7 2
1991/92 SC Heerenveen Holandia  Eerstedivisie 35 15
1992/93 SC Heerenveen Holandia  Eerstedivisie 21 5

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Rumunii Cămătaru zadebiutował w 1978 roku. W 1984 roku został powołany przez Mirceę Lucescu do kadry na Mistrzostwa Europy 1984. Na nich zagrał we wszystkich trzech meczach Rumunów: z Hiszpanią (1:1), z RFN (1:2) i z Portugalią (0:1). W 1990 roku był w kadrze Rumunii na Mistrzostwach Świata we Włoszech, jednak nie wystąpił w żadnym spotkaniu. Karierę reprezentacyjną zakończył po tym turnieju, a w drużynie narodowej wystąpił 75 razy i zdobył 22 gole.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]